W pracy przedstawiono wyniki badań odporności korozyjnej stopu na osnowie fazy międzymetalicznej FeAl w środowisku korozyjnym ciekłego HCl i H2SO4. Określono skłonność materiału do aktywacji powierzchni w czasie oddziaływań korozyjnych. Dokonano próbę określenia szybkości procesów korozyjnych oraz odporności na korozję naprężeniową. Zwrócono również uwagę na przebieg korozji wżerowej. Badania zakończono na ocenie stanu powierzchni po procesie korozyjnym.

Celem badań było określenie, jaki wpływ wywiera chlor na skład i grubość warstwy pasywnej wytworzonej na powierzchni stali odpornej na korozję. Stwierdzono, że w warstwie pasywnej wytworzonej w wodzie chlorowanej wzrasta stężenie chromu i niklu w stosunku do stężeń tych pierwiastków w warstwie wytworzonej w wodzie niechlorowanej. Wzrasta również grubość warstw pasywnych. Im większa jest zawartość chromu w warstwie pasywnej, tym wyższy jest potencjał korozyjny stali w chlorowanej wodzie morskiej. W warstwie pasywnej wytworzonej w wodzie morskiej chlorowanej nie występuje molibden, podobnie jak w warstwie wytworzonej w wodzie niechlorowanej. Potencjał korozji wżerowej stali 254 SMO jest w chlorowanej wodzie morskiej o ok. 30 mV wyższy niż w wodzie niechlorowanej.

Muriaticol S to nowy typ kompozycji inhibitującej dla kwasu solnego umożliwiającej trawienie z niską emisją par chlorowodoru (defumer) z jednoczesnym bardziej równomiernym wytrawianiem metalu przez kwas. Inhibitor ten daje skuteczność inhibicji na poziomie ponad 90%, ograniczenie ilości wytrawionego metalu o 40–60%, zmniejszenie ilości zużycia kwasu o 20–30%. Muriaticol S redukuje kruchość wodorową (nawodorowanie metalu) i ma dobre właściwości inhibicyjne w roztworach trawiących HCl zawierających duże ilości żelaza.