okładka i spis treści

DOI: 10.15199/40.2017.9.1

Zjawisko samorozwarstwiania się w technologii powłok organicznych

KUCZYŃSKA H.

LANGER E.

Instytut Inżynierii Materiałów Polimerowych i Barwników, Toruń

WAŚKIEWICZ S.

Politechnika Śląska, Wydział Chemiczny, Gliwice

Interesującym rozwiązaniem w dziedzinie technologii farb i lakierów są samorozwarstwiające się kompozycje powłokowe. Tego typu układy w porównaniu z klasycznymi systemami powłokowymi wykazują lepszą adhezję między powstałymi warstwami, które na granicy międzyfazowej przenikają się wzajemnie. Jest to efektywny i ekonomiczny sposób na aplikację dwóch warstw podczas jednej operacji. Omówiono wyniki badań dotyczące powłok samorozwarstwiających się, które zostały przeprowadzone w ostatnich 10 latach w Instytucie Inżynierii Materiałów Polimerowych i Barwników. Podsumowano wyniki badań kompozycji niepigmentowanych zawierających żywicę epoksydową oraz polimer akrylowy jak również mieszaninę dwóch polimerów akrylowych o zróżnicowanych właściwościach fizykochemicznych i termodynamicznych. Przedstawiono również wpływ pigmentów dekoracyjnych i antykorozyjnych na rozdział żywic i pigmentów oraz na właściwości ochronne systemów epoksydowo-akrylowych.

Słowa kluczowe: powłoki lakierowe, samorozwarstwianie, rozdział fazowy, rozdział pigmentów

2017

Vol. 60, nr 9

Bibliogr. 16

DOI: 10.15199/40.2017.9.2

Wpływ czynników środowiska na destrukcję powłok akrylowych

KOTNAROWSKA D.

SIRAK M.

Instytut Eksploatacji Pojazdów i Maszyn, Wydział Mechaniczny, Uniwersytet Technologiczno-Humanistyczny, Radom

W artykule przedstawiono wyniki badań wpływu czynników otoczenia na destrukcję nawierzchniowych powłok akrylowych, stanowiących warstwę nawierzchniową systemów powłokowych, stosowanych w renowacji nadwozi samochodowych. Starzenie próbek tych systemów na stacji klimatycznej przez okres 30 miesięcy spowodowało destrukcję chemiczną nawierzchniowych powłok akrylowych, co udokumentowały wyniki badań metodami dyfrakcji rentgenowskiej oraz spektroskopii w podczerwieni (FTIR). Skutkowało ono także destrukcją fizyczną powłok, bowiem wraz z upływem okresu starzenia wzrastała ich twardość, jak również chropowatość powierzchni, oceniana za pomocą parametrów: Ra, Rz, Rt. Ponadto, na powierzchni starzonych powłok akrylowych stwierdzono metodami SEM pojawienie się: pęknięć (w tym pęknięć srebrzystych), kraterów oraz wytrawień.

Słowa kluczowe: nawierzchniowa powłoka akrylowa, starzenie klimatyczne, destrukcja powłoki

2017

Vol. 60, nr 9

Bibliogr. 33

DOI: 10.15199/40.2017.9.3

Ryzyko odmiennej interpretacji zapisów norm w odniesieniu do badania przyczepności powłok metodą odrywania – analiza braku konsekwencji odnośnie stosowania grubości podłoża stalowego

KRAWIEC K.

CZERNECKA K.

Instytut Inżynierii Materiałów Polimerowych i Barwników w Toruniu, Oddział Farb i Tworzyw w Gliwicach

Przeanalizowano zapisy norm w odniesieniu do badania przyczepności powłok metodą odrywania, stosowanej przed sztucznym starzeniem oraz po działaniu sztucznych atmosfer w przyspieszonych badaniach starzeniowych zgodnie z PN-EN ISO 12944-6:2001. Przywołano szereg czynników mogących mieć wpływ na wynik naprężenia rozciągającego, ze szczególnym uwzględnieniem analizy wpływu grubości podłoża stalowego. Stwierdzono, że wartość wytrzymałości na oderwanie systemów malarskich nie jest stała, a silnie zależna od grubości podłoża stalowego na jakim wykonywany jest pomiar.

Słowa kluczowe: niejednoznaczność zapisów norm, metoda odrywania (metoda pull-off), grubość podłoża stalowego

2017

Vol. 60, nr 9

Bibliogr. 16

DOI: 10.15199/40.2017.9.4

Pasywacja stopu wodorochłonnego w silnie alkalicznym roztworze

BALA H.

BORDOLIŃSKA K.

STEFANIAK A.

Politechnika Częstochowska, Wydział Inżynierii Produkcji i Technologii Materiałów, Katedra Chemii

Do oceny szybkości korozji pozbawionej wodoru litej elektrody LaNi_4.5Co_0.5 w 6 M roztworze KOH zastosowano technikę potencjodynamicznej polaryzacji przy bardzo powolnym skaningu potencjału. Pomiary chronoamperometryczne wykonane przy E = –0,2 V (HgO/Hg) pozwoliły znaleźć ustaloną wartość prądu anodowego pasywacji elektrody, który odpowiada stacjonarnej szybkości korozji. Pokazano, że szybkość korozji wyznaczona w ten sposób jest w bardzo dobrej zgodności z początkową szybkością korozji znalezioną na podstawie spadku pojemności proszkowej, kompozytowej elektrody wykonanej z tego materiału.

Słowa kluczowe: materiał magazynujący wodór, polaryzacja anodowa, pasywacja, krzywa chronoamperometryczna, szybkość korozji

2017

Vol. 60, nr 9

Bibliogr. 13

DOI: 10.15199/40.2017.9.5

Utlenianie nowych bezwolframowych nadstopów kobaltu Co-Al-Mo-Nb i Co-Ni-Al-Mo-Nb o strukturze typu γ-γ′

MOSKAL G.

MIGAS D.

MIKUŚKIEWICZ M.

NIEMIEC D.

GODZIERZ M.

Silesian University of Technology, Institute of Materials Science, Katowice

W artykule przedstawiono wyniki badań dotyczące zachowania się nowych nadstopów kobaltu Co-10Al-5Mo-2Nb i Co-20Ni-10Al-5Mo-2Nb i strukturze typu γ-γ` w warunkach utleniania. Ta grupa materiałów stanowi alternatywę dla stopów wolframowych o ogólnym wzorze Co-Al-W, w których fazą umacniająca jest faza międzymetaliczna typuγ’- Co₃(Al,W), będąca odpowiednikiem fazy γ’- Ni₃Al, identyfikowanej w nadstopach na bazie niklu. Wprowadzenie Mo i Nb jako zamienników W jest związane przede wszystkim z chęcią obniżenia gęstości stopów. Przedstawione badania obejmują badania termograwimetryczne do temperatury 1200°C. Ocenie poddano warstwę powstałych tlenków, ich mikrostrukturę, jak również skład chemiczny oraz skład fazowy. Zastosowano metody badawcze obejmujące analizę rentgenowską składu fazowego XRD, analizę mikrostruktury oraz składu chemicznego metodami SEM/EDS jak również ocenę mikrostruktury z zastosowaniem mikroskopii optycznej.

Słowa kluczowe: bezwolframowe nadstopy kobaltu typu γ-γ’, utlenianie wysokotemperaturowe, badania termograwimetryczne

2017

Vol. 60, nr 9

Bibliogr. 17