okładka i spis treści

ARTYKUŁY NAUKOWE:

DOI: 10.15199/40.2019.4.1

Degradacja kompozytowych powłok TBC typu La₂Zr₂O₇+8YSZ podczas utleniania w temperaturze 1100°C

JASIK A.

MIKUŚKIEWICZ M.

GRZEGORZ MOSKAL G.

Silesian University of Technology, Institute of Materials Science, 40-019 Katowice, Krasińskiego str. 8, Poland

W artykule przedstawiono proces degradacji kompozytowych powłokowych barier cieplnych typu La₂Zr₂O₇ + 8YSZ. Powłoki zostały wykonane metoda natrysku cieplnego w powietrzu na stopie niklu typu AMS 5599 z międzywarstwą typu NiCrAlY. Powłoki poddano badaniom w postaci testu odporności na utlenianie izotermiczne w temperaturze 1100°C przez czas 500 h. Szczegółowe badania mikrostrukturalne wykonano po 2, 10, 48, 175 and 500 godzinach testu. Zakres zastosowanych badan obejmował ocenę mikrostrukturalną wszystkich powłok ze szczególnym uwzględnieniem zjawisk zachodzących w strefie TGO. Rozwój i morfologia strefy TGO została porównane do wyników uzyskanych dla standardowych powłok jednowarstwowych bazujących na ceramice typy 8YSZ i La₂Zr₂O₇ .

Słowa kluczowe: stal S355, powłoka diamentopodobna (DLC), korozja, mikrotwardość

2019, Vol. 62, nr 4, str.130-134

Bibliogr. 17

DOI: 10.15199/40.2019.4.2

Struktura porowatości zaprawy CEM II modyfikowanej nano-TiO₂ poddanej działaniu biogenicznego kwasu siarkowego

STANASZEK-TOMAL E.

PK Cracow University of Technology, Faculty of Civil Engineering, Chair of Building Materials Engineering

W artykule podjęto próbę analizy wpływu biogenicznego kwasu siarkowego na strukturę porowatości tworzyw cementowych CEM II niemodyfikowanych i modyfikowanych nano-TiO₂. Do badania zastosowano zaprawę z cementu portlandzkiego CEM II. W wyniku przeprowadzonych badań zauważono zmiany gęstości oraz porowatości całkowitej. W wyniku tego następuje przegrupowanie porów. Możliwe jest, że w pierwszym etapie procesu korozyjnego zachodzi rozszczelnienie struktury, a dopiero później następuje wytworzenie produktów korozyjnych i ich odkładanie (deponowanie) w porach materiału.

Słowa kluczowe: biogeniczny kwas siarkowy, zaprawa CEM II, modyfikator nano-TiO₂, struktura porowatości, rozkład porów

2019, Vol. 62, nr 4, str. 135-139

Bibliogr. 26

DOI: 10.15199/40.2019.4.3

Zanurzeniowe powłoki aluminiowe na stali zbrojeniowej B500SP

KANIA H.

Politechnika Śląska, Gliwice, Instytut Inżynierii Materiałowej, ul. Krasińskiego 8, 40-019 Katowice

SIPA J.

REMIX S.A., ul. Poznańska 36, 66-200 Świebodzin

SATERNUS M.

Politechnika Śląska, Gliwice, Katedra Metalurgii Ekstrakcyjnej i Ochrony Środowiska, ul. Krasińskiego 8, 40-019 Katowice

W artykule przedstawiono wyniki badań nad otrzymywaniem zanurzeniowych powłok aluminiowych na stali zbrojeniowej. Powłoki wytworzono w kąpieli aluminiowej na prętach ze stali B500SP o podwyższonej ciągliwości posiadającej certyfikat EPSTAL. Określono kinetykę wzrostu powłok w zakresie temperatury 690-730°C. Ujawniono strukturę oraz określono skład chemiczny w mikroobszarach powłok. Stwierdzono, że otrzymanie ciągłych powłok na badanej stali jest możliwe poprzez dobór odpowiednich parametrów aluminiowania. Powłoki są zbudowane z faz międzymetalicznych Fe2Al5 i FeAl3 oraz warstwy zewnętrznej aluminium zawierającej cząstki faz międzymetalicznych Fe-Al. Odporność korozyjną powłok aluminiowych otrzymanych na stali B500SP określono porównawczo z powłokami cynkowymi w teście korozyjnym w obojętnej mgle solnej. Stwierdzono, że powłoka aluminiowa nie uległa przebiciu do podłoża po zakończeniu testu korozyjnego. Zużycie korozyjne powłoki cynkowej i korozja podłoża stalowego występowała na natomiast znacznej powierzchni pręta zbrojeniowego.

Słowa kluczowe: aluminiowanie zanurzeniowe, stal zbrojeniowa, odporność korozyjna

2019, Vol. 62, nr 4, str.140-145

Bibliogr. 19

ARTYKUŁY PROMOCYJNE:

Badanie właściwości powłok proszkowych — A. Karnecka, str. 146

20 lat działalności firmy VISKOR — W. Białach, str. 150