okładka i spis treści

ARTYKUŁY NAUKOWE

DOI: 10.15199/40.2019.7.1

Korozja elektroosadzonych warstw niklu z tlenkiem grafenu i jej wpływ na wydzielanie wodoru

w elektrolizie wody

FLIS-KABULSKA I.

Uniwersytet im. Kardynała Stefana Wyszyńskiego (UKSW), Warszawa

FLIS J.

Instytut Chemii Fizycznej PAN, Warszawa

Do wytwarzania wodoru w dużej skali przez elektrolizę wody potrzebne są wydajne elektrody z materiałów tanich i obficie występujących na Ziemi. Szeroko stosowane są elektrody niklowe, których sprawność może być poprawiona przez materiały węglowe, włączając grafen i tlenek grafenu (GO). W niniejszej pracy, warstwy niklu (Ni) i niklu z GO (Ni/GO) otrzymywano przez elektroosadzanie z roztworu Watts’a bez i z GO. Warstwy Ni były gładkie, natomiast warstwy Ni/GO miały morfologię typu kalafiora z rozwiniętą powierzchnią. Zachowanie elektrochemiczne badano w 0,1 M Na₂SO₄. W porównaniu z Ni, Ni/GO wykazywało większą szybkość korozji, większe prądy polaryzacji anodowej i większy katodowy prąd reakcji wydzielania wodoru (RWW). Woltamperometria cykliczna (VA) do potencjałów pasywacji powodowała wzrost RWW na obu materiałach, ale na Ni/GO był on znacznie większy. Zwiększony prąd RWW na Ni/GO wyjaśniono głównie tworzeniem większych ilości katalitycznych tlenków/wodorotlenków niklu.

Słowa kluczowe: Nikiel, tlenek grafenu, wydzielanie wodoru, anodowe utlenianie, elektrokataliza

2019, Vol. 62, nr 7, s. 220-224

Bibliogr. 18

DOI: 10.15199/40.2019.7.2

Korozja sitopiaskownika wykonanego ze stali chromowo-niklowej

LOCHYŃSKI P.

DOMAŃSKA M.

Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu, Instytut Inżynierii Środowiska

KASPRZYK K.

Sieć Badawcza Łukasiewicz – Instytut Elektrotechniki, Oddział Technologii i Materiałoznawstwa Elektrotechnicznego we Wrocławiu

Austenityczne stale chromowo-niklowe 304 (1.4301) i 304L (1.4306 oraz 1.4307) od wielu lat są wykorzystywane do budowy urządzeń technologicznych instalowanych na oczyszczalniach ścieków, przepompowniach i zakładach uzdatniania wody. Stale te mogą ulegać korozji w środowisku wodnym z dużą zawartością siarkowodoru oraz okresowo podwyższoną zawartością chlorków. Przykładem szybko postępujących zniszczeń jest opisana w pracy korozja sitopiaskownika, który po 2 latach eksploatacji odznaczał się perforacjami na pokrywach oraz w górnej części ponad poziomem ścieków. Przeprowadzone badania mikroskopowe potwierdziły obecność żywych komórek bakterii i grzybów na ściankach sitopiaskownika. Metoda fluorescencyjnej hybrydyzacji in situ (FISH) wykazała obecność bakterii z klasy γ- i δ-proteobacteria oraz bakterii siarkowych (Acidithiobacillus thiooxidans) należących do klasy γ-proteobacteria. Badania wskazały, że największa intensywność korozji miała miejsce w częściach sitopiaskownika narażonych na działanie wilgotnego powietrza zanieczyszczonego siarkowodorem.

Słowa kluczowe: stal nierdzewna, korozja wżerowa, XRD, korozja biologiczna, fluorescencyjna hybrydyzacja in situ (FISH)

2019, Vol. 62, nr 7, s. 225-235

Bibliogr. 27

OCHRONA PRZED KOROZJĄ W PRAKTYCE

Ocena trwałości złączy konstrukcyjnych wielkopłytowych budynków mieszkalnych

WÓJTOWICZ M.

Niezależny rzeczoznawca budowlany

Przedstawiono charakterystykę budownictwa wielkopłytowego w Polsce, metody prefabrykacji oraz problem jakości wykonania złączy konstrukcyjnych. Określono agresywność środowiska oddziaływającego na poszczególne elementy budynków. Przedstawiono metody badań. Opisano wyniki badań wykonanych w ponad 300 odkrywkach, w budynkach technologii Szczecin, W70/Wk70, OWT. Wyniki badań wykazały,że stan techniczny złączy badanych budynków jest zadowalający. Nie stwierdzono objawów degradacji betonu i korozji stalowych złączy konstrukcyjnych.

Słowa kluczowe: budynki wielkopłytowe, badania konstrukcji, złącza konstrukcji

2019, Vol. 62, nr 7, s.236-239

Bibliogr. 6